ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ

                        Αρχαίο Κείμενο 

12:1 Εν εκείνω τω καιρω επορεύθη ο Ιησους τοις σάββασιν δια των σπορίμων. οι δε μαθηται αυτου επείνασαν, και ηρξαντο τίλλειν στάχυας και εσθίειν. 2 οι δε Φαρισαιοι ιδόντες ειπαν αυτω, Ιδου οι μαθηταί σου ποιουσιν ο ουκ εξεστιν ποιειν εν σαββάτω. 3 ο δε ειπεν αυτοις, Ουκ ανέγνωτε τί εποίησεν Δαυιδ οτε επείνασεν και οι μετ' αυτου; 4 πως εισηλθεν εις τον οικον του θεου και τους αρτους της προθέσεως εφαγον, ο ουκ εξον ην αυτω φαγειν ουδε τοις μετ' αυτου, ει μη τοις ιερευσιν μόνοις; 5 η ουκ ανέγνωτε εν τω νόμω οτι τοις σάββασιν οι ιερεις εν τω ιερω το σάββατον βεβηλουσιν και αναίτιοί εισιν; 6 λέγω δε υμιν οτι του ιερου μειζόν εστιν ωδε. 7 ει δε εγνώκειτε τί εστιν, Ελεος θέλω και ου θυσίαν, ουκ αν κατεδικάσατε τους αναιτίους. 8 κύριος γάρ εστιν του σαββάτου ο υιος του ανθρώπου. 9 Και μεταβας εκειθεν ηλθεν εις την συναγωγην αυτων. 10 και ιδου ανθρωπος χειρα εχων ξηράν. και επηρώτησαν αυτον λέγοντες, Ει εξεστιν τοις σάββασιν θεραπευσαι; ινα κατηγορήσωσιν αυτου. 11 ο δε ειπεν αυτοις, Τίς εσται εξ υμων ανθρωπος ος εξει πρόβατον εν, και εαν εμπέση τουτο τοις σάββασιν εις βόθυνον, ουχι κρατήσει αυτο και εγερει; 12 πόσω ουν διαφέρει ανθρωπος προβάτου. ωστε εξεστιν τοις σάββασιν καλως ποιειν. 13 τότε λέγει τω ανθρώπω, Εκτεινόν σου την χειρα. και εξέτεινεν, και απεκατεστάθη υγιης ως η αλλη. 14 εξελθόντες δε οι Φαρισαιοι συμβούλιον ελαβον κατ' αυτου οπως αυτον απολέσωσιν. 15 Ο δε Ιησους γνους ανεχώρησεν εκειθεν. και ηκολούθησαν αυτω οχλοι πολλοί, και εθεράπευσεν αυτους πάντας, 16 και επετίμησεν αυτοις ινα μη φανερον αυτον ποιήσωσιν. 17 ινα πληρωθη το ρηθεν δια Ησαϊου του προφήτου λέγοντος, 18 Ιδου ο παις μου ον ηρέτισα, ο αγαπητός μου εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου. θήσω το πνευμά μου επ' αυτόν, και κρίσιν τοις εθνεσιν απαγγελει. 19 ουκ ερίσει ουδε κραυγάσει, ουδε ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνην αυτου. 20 κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει, εως αν εκβάλη εις νικος την κρίσιν. 21 και τω ονόματι αυτου εθνη ελπιουσιν. 22 Τότε προσηνέχθη αυτω δαιμονιζόμενος τυφλος και κωφός. και εθεράπευσεν αυτόν, ωστε τον κωφον λαλειν και βλέπειν. 23 και εξίσταντο πάντες οι οχλοι και ελεγον, Μήτι ουτός εστιν ο υιος Δαυίδ; 24 οι δε Φαρισαιοι ακούσαντες ειπον, Ουτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ει μη εν τω Βεελζεβουλ αρχοντι των δαιμονίων. 25 ειδως δε τας ενθυμήσεις αυτων ειπεν αυτοις, Πασα βασιλεία μερισθεισα καθ' εαυτης ερημουται, και πασα πόλις η οικία μερισθεισα καθ' εαυτης ου σταθήσεται. 26 και ει ο Σατανας τον Σαταναν εκβάλλει, εφ' εαυτον εμερίσθη. πως ουν σταθήσεται η βασιλεία αυτου; 27 και ει εγω εν Βεελζεβουλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοι υμων εν τίνι εκβάλλουσιν; δια τουτο αυτοι κριται εσονται υμων. 28 ει δε εν πνεύματι θεου εγω εκβάλλω τα δαιμόνια, αρα εφθασεν εφ' υμας η βασιλεία του θεου. 29 η πως δύναταί τις εισελθειν εις την οικίαν του ισχυρου και τα σκεύη αυτου αρπάσαι, εαν μη πρωτον δήση τον ισχυρόν; και τότε την οικίαν αυτου διαρπάσει. 30 ο μη ων μετ' εμου κατ' εμου εστιν, και ο μη συνάγων μετ' εμου σκορπίζει. 31 Δια τουτο λέγω υμιν, πασα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται. 32 και ος εαν ειπη λόγον κατα του υιου του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτω. ος δ αν ειπη κατα του πνεύματος του αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτω ουτε εν τούτω τω αιωνι ουτε εν τω μέλλοντι. 33 Η ποιήσατε το δένδρον καλον και τον καρπον αυτου καλόν, η ποιήσατε το δένδρον σαπρον και τον καρπον αυτου σαπρόν. εκ γαρ του καρπου το δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνων, πως δύνασθε αγαθα λαλειν πονηροι οντες; εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλει. 35 ο αγαθος ανθρωπος εκ του αγαθου θησαυρου εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρος ανθρωπος εκ του πονηρου θησαυρου εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δε υμιν οτι παν ρημα αργον ο λαλήσουσιν οι ανθρωποι αποδώσουσιν περι αυτου λόγον εν ημέρα κρίσεως. 37 εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. 38 Τότε απεκρίθησαν αυτω τινες των γραμματέων και Φαρισαίων λέγοντες, Διδάσκαλε, θέλομεν απο σου σημειον ιδειν. 39 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις, Γενεα πονηρα και μοιχαλις σημειον επιζητει, και σημειον ου δοθήσεται αυτη ει μη το σημειον Ιωνα του προφήτου. 40 ωσπερ γαρ ην Ιωνας εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ουτως εσται ο υιος του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας. 41 ανδρες Νινευιται αναστήσονται εν τη κρίσει μετα της γενεας ταύτης και κατακρινουσιν αυτήν. οτι μετενόησαν εις το κήρυγμα Ιωνα, και ιδου πλειον Ιωνα ωδε. 42 βασίλισσα νότου εγερθήσεται εν τη κρίσει μετα της γενεας ταύτης και κατακρινει αυτήν. οτι ηλθεν εκ των περάτων της γης ακουσαι την σοφίαν Σολομωνος, και ιδου πλειον Σολομωνος ωδε. 43 Οταν δε το ακάθαρτον πνευμα εξέλθη απο του ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων ζητουν ανάπαυσιν, και ουχ ευρίσκει. 44 τότε λέγει, Εις τον οικόν μου επιστρέψω οθεν εξηλθον. και ελθον ευρίσκει σχολάζοντα σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. 45 τότε πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ' εαυτου επτα ετερα πνεύματα πονηρότερα εαυτου, και εισελθόντα κατοικει εκει. και γίνεται τα εσχατα του ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. ουτως εσται και τη γενεα ταύτη τη πονηρα. 46 Ετι αυτου λαλουντος τοις οχλοις ιδου η μήτηρ και οι αδελφοι αυτου ειστήκεισαν εξω ζητουντες αυτω λαλησαι. 47 ειπεν δέ τις αυτω, Ιδου η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εξω εστήκασιν ζητουντές σοι λαλησαι. 48 ο δε αποκριθεις ειπεν τω λέγοντι αυτω, Τίς εστιν η μήτηρ μου, και τίνες εισιν οι αδελφοί μου; 49 και εκτείνας την χειρα αυτου επι τους μαθητας αυτου ειπεν, Ιδου η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου. 50 οστις γαρ αν ποιήση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοις αυτός μου αδελφος και αδελφη και μήτηρ εστίν.