ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ

                       Αρχαίο Κείμενο 

18:1 Ελεγεν δε παραβολην αυτοις προς το δειν πάντοτε προσεύχεσθαι αυτους και μη εγκακειν, 2 λέγων, Κριτής τις ην εν τινι πόλει τον θεον μη φοβούμενος και ανθρωπον μη εντρεπόμενος. 3 χήρα δε ην εν τη πόλει εκείνη και ηρχετο προς αυτον λέγουσα, Εκδίκησόν με απο του αντιδίκου μου. 4 και ουκ ηθελεν επι χρόνον, μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω, Ει και τον θεον ου φοβουμαι ουδε ανθρωπον εντρέπομαι, 5 διά γε το παρέχειν μοι κόπον την χήραν ταύτην εκδικήσω αυτήν, ινα μη εις τέλος ερχομένη υπωπιάζη με. 6 Ειπεν δε ο κύριος, Ακούσατε τί ο κριτης της αδικίας λέγει. 7 ο δε θεος ου μη ποιήση την εκδίκησιν των εκλεκτων αυτου των βοώντων αυτω ημέρας και νυκτός, και μακροθυμει επ' αυτοις; 8 λέγω υμιν οτι ποιήσει την εκδίκησιν αυτων εν τάχει. πλην ο υιος του ανθρώπου ελθων αρα ευρήσει την πίστιν επι της γης; 9 Ειπεν δε και πρός τινας τους πεποιθότας εφ' εαυτοις οτι εισιν δίκαιοι και εξουθενουντας τους λοιπους την παραβολην ταύτην. 10 Ανθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερον προσεύξασθαι, ο εις Φαρισαιος και ο ετερος τελώνης. 11 ο Φαρισαιος σταθεις προς εαυτον ταυτα προσηύχετο, Ο θεός, ευχαριστω σοι οτι ουκ ειμι ωσπερ οι λοιποι των ανθρώπων, αρπαγες, αδικοι, μοιχοί, η και ως ουτος ο τελώνης. 12 νηστεύω δις του σαββάτου, αποδεκατω πάντα οσα κτωμαι. 13 ο δε τελώνης μακρόθεν εστως ουκ ηθελεν ουδε τους οφθαλμους επαραι εις τον ουρανόν, αλλ ετυπτεν το στηθος αυτου λέγων, Ο θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλω. 14 λέγω υμιν, κατέβη ουτος δεδικαιωμένος εις τον οικον αυτου παρ' εκεινον. οτι πας ο υψων εαυτον ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινων εαυτον υψωθήσεται. 15 Προσέφερον δε αυτω και τα βρέφη ινα αυτων απτηται. ιδόντες δε οι μαθηται επετίμων αυτοις. 16 ο δε Ιησους προσεκαλέσατο αυτα λέγων, Αφετε τα παιδία ερχεσθαι πρός με και μη κωλύετε αυτά, των γαρ τοιούτων εστιν η βασιλεία του θεου. 17 αμην λέγω υμιν, ος αν μη δέξηται την βασιλείαν του θεου ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν. 18 Και επηρώτησέν τις αυτον αρχων λέγων, Διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσας ζωην αιώνιον κληρονομήσω; 19 ειπεν δε αυτω ο Ιησους, Τί με λέγεις αγαθόν; ουδεις αγαθος ει μη εις ο θεός. 20 τας εντολας οιδας. Μη μοιχεύσης, Μη φονεύσης, Μη κλέψης, Μη ψευδομαρτυρήσης, Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα. 21 ο δε ειπεν, Ταυτα πάντα εφύλαξα εκ νεότητος. 22 ακούσας δε ο Ιησους ειπεν αυτω, Ετι εν σοι λείπει. πάντα οσα εχεις πώλησον και διάδος πτωχοις, και εξεις θησαυρον εν τοις ουρανοις, και δευρο ακολούθει μοι. 23 ο δε ακούσας ταυτα περίλυπος εγενήθη, ην γαρ πλούσιος σφόδρα. 24 Ιδων δε αυτον ο Ιησους περίλυπον γενόμενον ειπεν, Πως δυσκόλως οι τα χρήματα εχοντες εις την βασιλείαν του θεου εισπορεύονται. 25 ευκοπώτερον γάρ εστιν κάμηλον δια τρήματος βελόνης εισελθειν η πλούσιον εις την βασιλείαν του θεου εισελθειν. 26 ειπαν δε οι ακούσαντες, Και τίς δύναται σωθηναι; 27 ο δε ειπεν, Τα αδύνατα παρα ανθρώποις δυνατα παρα τω θεω εστιν. 28 Ειπεν δε ο Πέτρος, Ιδου ημεις αφέντες τα ιδια ηκολουθήσαμέν σοι. 29 ο δε ειπεν αυτοις, Αμην λέγω υμιν οτι ουδείς εστιν ος αφηκεν οικίαν η γυναικα η αδελφους η γονεις η τέκνα ενεκεν της βασιλείας του θεου, 30 ος ουχι μη απολάβη πολλαπλασίονα εν τω καιρω τούτω και εν τω αιωνι τω ερχομένω ζωην αιώνιον. 31 Παραλαβων δε τους δώδεκα ειπεν προς αυτούς, Ιδου αναβαίνομεν εις Ιερουσαλήμ, και τελεσθήσεται πάντα τα γεγραμμένα δια των προφητων τω υιω του ανθρώπου. 32 παραδοθήσεται γαρ τοις εθνεσιν και εμπαιχθήσεται και υβρισθήσεται και εμπτυσθήσεται, 33 και μαστιγώσαντες αποκτενουσιν αυτόν, και τη ημέρα τη τρίτη αναστήσεται. 34 και αυτοι ουδεν τούτων συνηκαν, και ην το ρημα τουτο κεκρυμμένον απ' αυτων, και ουκ εγίνωσκον τα λεγόμενα. 35 Εγένετο δε εν τω εγγίζειν αυτον εις Ιεριχω τυφλός τις εκάθητο παρα την οδον επαιτων. 36 ακούσας δε οχλου διαπορευομένου επυνθάνετο τί ειη τουτο. 37 απήγγειλαν δε αυτω οτι Ιησους ο Ναζωραιος παρέρχεται. 38 και εβόησεν λέγων, Ιησου, υιε Δαυίδ, ελέησόν με. 39 και οι προάγοντες επετίμων αυτω ινα σιγήση. αυτος δε πολλω μαλλον εκραζεν, Υιε Δαυίδ, ελέησόν με. 40 σταθεις δε ο Ιησους εκέλευσεν αυτον αχθηναι προς αυτόν. εγγίσαντος δε αυτου επηρώτησεν αυτόν, 41 Τί σοι θέλεις ποιήσω; ο δε ειπεν, Κύριε, ινα αναβλέψω. 42 και ο Ιησους ειπεν αυτω, Ανάβλεψον. η πίστις σου σέσωκέν σε. 43 και παραχρημα ανέβλεψεν, και ηκολούθει αυτω δοξάζων τον θεόν. και πας ο λαος ιδων εδωκεν αινον τω θεω. 

Read more »

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ

                       Αρχαίο Κείμενο 

17:1 Ειπεν δε προς τους μαθητας αυτου, Ανένδεκτόν εστιν του τα σκάνδαλα μη ελθειν, πλην ουαι δι' ου ερχεται. 2 λυσιτελει αυτω ει λίθος μυλικος περίκειται περι τον τράχηλον αυτου και ερριπται εις την θάλασσαν η ινα σκανδαλίση των μικρων τούτων ενα. 3 προσέχετε εαυτοις. εαν αμάρτη ο αδελφός σου επιτίμησον αυτω, και εαν μετανοήση αφες αυτω. 4 και εαν επτάκις της ημέρας αμαρτήση εις σε και επτάκις επιστρέψη προς σε λέγων, Μετανοω, αφήσεις αυτω. 5 Και ειπαν οι απόστολοι τω κυρίω, Πρόσθες ημιν πίστιν. 6 ειπεν δε ο κύριος, Ει εχετε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ελέγετε αν τη συκαμίνω ταύτη, Εκριζώθητι και φυτεύθητι εν τη θαλάσση. και υπήκουσεν αν υμιν. 7 Τίς δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαίνοντα, ος εισελθόντι εκ του αγρου ερει αυτω, Ευθέως παρελθων ανάπεσε, 8 αλλ ουχι ερει αυτω, Ετοίμασον τί δειπνήσω, και περιζωσάμενος διακόνει μοι εως φάγω και πίω, και μετα ταυτα φάγεσαι και πίεσαι σύ; 9 μη εχει χάριν τω δούλω οτι εποίησεν τα διαταχθέντα; 10 ουτως και υμεις, οταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμιν, λέγετε οτι Δουλοι αχρειοί εσμεν, ο ωφείλομεν ποιησαι πεποιήκαμεν. 11 Και εγένετο εν τω πορεύεσθαι εις Ιερουσαλημ και αυτος διήρχετο δια μέσον Σαμαρείας και Γαλιλαίας. 12 και εισερχομένου αυτου εις τινα κώμην απήντησαν αυτω δέκα λεπροι ανδρες, οι εστησαν πόρρωθεν, 13 και αυτοι ηραν φωνην λέγοντες, Ιησου επιστάτα, ελέησον ημας. 14 και ιδων ειπεν αυτοις, Πορευθέντες επιδείξατε εαυτους τοις ιερευσιν. και εγένετο εν τω υπάγειν αυτους εκαθαρίσθησαν. 15 εις δε εξ αυτων, ιδων οτι ιάθη, υπέστρεψεν μετα φωνης μεγάλης δοξάζων τον θεόν, 16 και επεσεν επι πρόσωπον παρα τους πόδας αυτου ευχαριστων αυτω. και αυτος ην Σαμαρίτης. 17 αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν, Ουχι οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; 18 ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δουναι δόξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος; 19 και ειπεν αυτω, Αναστας πορεύου. η πίστις σου σέσωκέν σε. 20 Επερωτηθεις δε υπο των Φαρισαίων πότε ερχεται η βασιλεία του θεου απεκρίθη αυτοις και ειπεν, Ουκ ερχεται η βασιλεία του θεου μετα παρατηρήσεως, 21 ουδε ερουσιν, Ιδου ωδε. η, Εκει. ιδου γαρ η βασιλεία του θεου εντος υμων εστιν. 22 Ειπεν δε προς τους μαθητάς, Ελεύσονται ημέραι οτε επιθυμήσετε μίαν των ημερων του υιου του ανθρώπου ιδειν και ουκ οψεσθε. 23 και ερουσιν υμιν, Ιδου εκει. η, Ιδου ωδε. μη απέλθητε μηδε διώξητε. 24 ωσπερ γαρ η αστραπη αστράπτουσα εκ της υπο τον ουρανον εις την υπ' ουρανον λάμπει, ουτως εσται ο υιος του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτου. 25 πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταύτης. 26 και καθως εγένετο εν ταις ημέραις Νωε, ουτως εσται και εν ταις ημέραις του υιου του ανθρώπου. 27 ησθιον, επινον, εγάμουν, εγαμίζοντο, αχρι ης ημέρας εισηλθεν Νωε εις την κιβωτόν, και ηλθεν ο κατακλυσμος και απώλεσεν πάντας. 28 ομοίως καθως εγένετο εν ταις ημέραις Λώτ. ησθιον, επινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν. 29 η δε ημέρα εξηλθεν Λωτ απο Σοδόμων, εβρεξεν πυρ και θειον απ' ουρανου και απώλεσεν πάντας. 30 κατα τα αυτα εσται η ημέρα ο υιος του ανθρώπου αποκαλύπτεται. 31 εν εκείνη τη ημέρα ος εσται επι του δώματος και τα σκεύη αυτου εν τη οικία, μη καταβάτω αραι αυτά, και ο εν αγρω ομοίως μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω. 32 μνημονεύετε της γυναικος Λώτ. 33 ος εαν ζητήση την ψυχην αυτου περιποιήσασθαι απολέσει αυτήν, ος δ αν απολέση ζωογονήσει αυτήν. 34 λέγω υμιν, ταύτη τη νυκτι εσονται δύο επι κλίνης μιας, ο εις παραλημφθήσεται και ο ετερος αφεθήσεται. 35 εσονται δύο αλήθουσαι επι το αυτό, η μία παραλημφθήσεται η δε ετέρα αφεθήσεται. 36 37 και αποκριθέντες λέγουσιν αυτω, Που, κύριε; ο δε ειπεν αυτοις, Οπου το σωμα, εκει και οι αετοι επισυναχθήσονται.

Read more »

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ

                       Αρχαίο Κείμενο 

16:1 Ελεγεν δε και προς τους μαθητάς, Ανθρωπός τις ην πλούσιος ος ειχεν οικονόμον, και ουτος διεβλήθη αυτω ως διασκορπίζων τα υπάρχοντα αυτου. 2 και φωνήσας αυτον ειπεν αυτω, Τί τουτο ακούω περι σου; απόδος τον λόγον της οικονομίας σου, ου γαρ δύνη ετι οικονομειν. 3 ειπεν δε εν εαυτω ο οικονόμος, Τί ποιήσω, οτι ο κύριός μου αφαιρειται την οικονομίαν απ' εμου; σκάπτειν ουκ ισχύω, επαιτειν αισχύνομαι. 4 εγνων τί ποιήσω, ινα οταν μετασταθω εκ της οικονομίας δέξωνταί με εις τους οικους αυτων. 5 και προσκαλεσάμενος ενα εκαστον των χρεοφειλετων του κυρίου εαυτου ελεγεν τω πρώτω, Πόσον οφείλεις τω κυρίω μου; 6 ο δε ειπεν, Εκατον βάτους ελαίου. ο δε ειπεν αυτω, Δέξαι σου τα γράμματα και καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. 7 επειτα ετέρω ειπεν, Συ δε πόσον οφείλεις; ο δε ειπεν, Εκατον κόρους σίτου. λέγει αυτω, Δέξαι σου τα γράμματα και γράψον ογδοήκοντα. 8 και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας οτι φρονίμως εποίησεν. οτι οι υιοι του αιωνος τούτου φρονιμώτεροι υπερ τους υιους του φωτος εις την γενεαν την εαυτων εισιν. 9 Και εγω υμιν λέγω, εαυτοις ποιήσατε φίλους εκ του μαμωνα της αδικίας, ινα οταν εκλίπη δέξωνται υμας εις τας αιωνίους σκηνάς. 10 ο πιστος εν ελαχίστω και εν πολλω πιστός εστιν, και ο εν ελαχίστω αδικος και εν πολλω αδικός εστιν. 11 ει ουν εν τω αδίκω μαμωνα πιστοι ουκ εγένεσθε, το αληθινον τίς υμιν πιστεύσει; 12 και ει εν τω αλλοτρίω πιστοι ουκ εγένεσθε, το υμέτερον τίς υμιν δώσει; 13 Ουδεις οικέτης δύναται δυσι κυρίοις δουλεύειν. η γαρ τον ενα μισήσει και τον ετερον αγαπήσει, η ενος ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε θεω δουλεύειν και μαμωνα. 14 Ηκουον δε ταυτα πάντα οι Φαρισαιοι φιλάργυροι υπάρχοντες, και εξεμυκτήριζον αυτόν. 15 και ειπεν αυτοις, Υμεις εστε οι δικαιουντες εαυτους ενώπιον των ανθρώπων, ο δε θεος γινώσκει τας καρδίας υμων. οτι το εν ανθρώποις υψηλον βδέλυγμα ενώπιον του θεου. 16 Ο νόμος και οι προφηται μέχρι Ιωάννου. απο τότε η βασιλεία του θεου ευαγγελίζεται και πας εις αυτην βιάζεται. 17 Ευκοπώτερον δέ εστιν τον ουρανον και την γην παρελθειν η του νόμου μίαν κεραίαν πεσειν. 18 Πας ο απολύων την γυναικα αυτου και γαμων ετέραν μοιχεύει, και ο απολελυμένην απο ανδρος γαμων μοιχεύει. 19 Ανθρωπος δέ τις ην πλούσιος, και ενεδιδύσκετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρως. 20 πτωχος δέ τις ονόματι Λάζαρος εβέβλητο προς τον πυλωνα αυτου ειλκωμένος 21 και επιθυμων χορτασθηναι απο των πιπτόντων απο της τραπέζης του πλουσίου. αλλα και οι κύνες ερχόμενοι επέλειχον τα ελκη αυτου. 22 εγένετο δε αποθανειν τον πτωχον και απενεχθηναι αυτον υπο των αγγέλων εις τον κόλπον Αβραάμ. απέθανεν δε και ο πλούσιος και ετάφη. 23 και εν τω αδη επάρας τους οφθαλμους αυτου, υπάρχων εν βασάνοις, ορα Αβρααμ απο μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτου. 24 και αυτος φωνήσας ειπεν, Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον ινα βάψη το ακρον του δακτύλου αυτου υδατος και καταψύξη την γλωσσάν μου, οτι οδυνωμαι εν τη φλογι ταύτη. 25 ειπεν δε Αβραάμ, Τέκνον, μνήσθητι οτι απέλαβες τα αγαθά σου εν τη ζωη σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά. νυν δε ωδε παρακαλειται συ δε οδυνασαι. 26 και εν πασι τούτοις μεταξυ ημων και υμων χάσμα μέγα εστήρικται, οπως οι θέλοντες διαβηναι ενθεν προς υμας μη δύνωνται, μηδε εκειθεν προς ημας διαπερωσιν. 27 ειπεν δέ, Ερωτω σε ουν, πάτερ, ινα πέμψης αυτον εις τον οικον του πατρός μου, 28 εχω γαρ πέντε αδελφούς, οπως διαμαρτύρηται αυτοις, ινα μη και αυτοι ελθωσιν εις τον τόπον τουτον της βασάνου. 29 λέγει δε Αβραάμ, Εχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας. ακουσάτωσαν αυτων. 30 ο δε ειπεν, Ουχί, πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις απο νεκρων πορευθη προς αυτους μετανοήσουσιν. 31 ειπεν δε αυτω, Ει Μωϋσέως και των προφητων ουκ ακούουσιν, ουδ' εάν τις εκ νεκρων αναστη πεισθήσονται.

Read more »